Jedziesz do Patagonii i marzysz o pięknych zdjęciach, które widziałeś w sieci przed wyjazdem? Masz jednak problem, bo stan zdrowia nie pozwala Ci realizować forsownych tras pieszych w góry? A może po prostu nie masz ochoty chodzić? Nie martw się, zaproponuję Ci kilkanaście miejsc znajdujących się tuż przy drodze, które nie wymagają praktycznie żadnych dojść, a zdjęcia jakie w nich zrobisz też będą efektowne i piękne.
Kiedy zacząłem przypominać sobie ciekawe miejsca do fotografowania w Patagonii, które znajdują się tuż przy drodze zauważyłem sporą dysproporcję między rejonem Fitz Roya i El Chalten w Argentynie, a Torres del Paine w Chile. Podczas gdy w Argentynie w zasadzie jesteśmy zmuszeni do wyjścia w góry aby zobaczyć nieco bardziej efektowny krajobraz, w Chile wiele kultowych i pięknych miejsc znajduje się przy drodze lub w bardzo bliskim jej sąsiedztwie. Jeśli więc zastanawiacie się, na którą część poświęcić więcej swojego czasu, to znacznie bardziej opłaca wam się dłużej zostać w Torres del Paine.
Więcej moich zdjęć z Patagonii: TUTAJ
Zachęcam jednak również do wyjazdu bardziej na północ, do odwiedzin lodowca Perito Moreno i przejazd do El Chalten – choćby tylko po to, by zobaczyć ikoniczny widok na Fitz Roy i Cerro Torre o wschodzie słońca.
Park Narodowy Los Glaciares
Punkt widokowy na drodze do El Chalten – wariant 1
Widok na Andy Patagońskie z drogi prowadzącej do El Chalten to chyba najbardziej popularny obrazek w Patagonii. Nic w tym dziwnego. Najeżony szczytami horyzont wygląda o wschodzie perfekcyjnie. Oświetlone pierwszymi promieniami góry przypominają wściekłe płomienie próbujące dosięgnąć chmur. O wschodzie słońca możemy się tutaj dostać w zasadzie jedynie swoim samochodem lub taksówką.
Miejsc, z których świetnie widać wspomnianą panoramę jest na tej drodze kilka, ale na szczególną uwagę zasługują dwa z nich. Pierwszym jest ten najbardziej znany i rozpowszechniony, który znajduje się na wzniesieniu drogi, dokładnie 7 km od centrum El Chalten. Nieco poniżej tego miejsca znajduje się niewielka zatoczka dla samochodów i brązowa tablica informacyjna. Nie róbcie jednak zdjęć bezpośrednio z zatoczki. Podejdźcie na najwyższy punkt drogi, co zajmie jakieś 2-3 minuty. Stojąc na drodze dobrze nasłuchujcie jadących samochodów – na prostej drodze większość z nich mknie setką lub szybciej.
Punkt widokowy na drodze do El Chalten – wariant 2
Drugi z punktów widokowych znajduje się nieco dalej od miejscowości – 15 km od centrum El Chalten.
Nie ma w tym miejscu nic szczególnie charakterystycznego, aby go zlokalizować (może poza pięknym widokiem). Jadąc z El Chalten, po 15 km musicie minąć dwa mosty (pierwszy na rzece Rio de las Vueltas, a drugi nad suchym korytem). Miejsce, o którym piszę znajduje się zaraz za tym drugim mostem. Droga na tym odcinku nieco wznosi się i opada, dzięki czemu tworzy fajny pierwszy plan dla zdjęć. Na mnie to miejsce zrobiło nawet większe wrażenie od tego najbardziej znanego.
Szczególnie ciekawie wygląda ten widok z drona – moment gdzie step przecinają koryta rzek jest bardzo interesujący.
Na łąkach za poboczem znajdziecie sporo ciekawej roślinności – kępy trawy i ciekawe rośliny (niestety nie znam nazw – zielsko to od zawsze moja najsłabsza strona). Roślinność porastająca ten surowy teren nadaje sie idealnie na ciekawy pierwszy plan dla zdjęcia. Warto wziąć to pod uwagę, jeśli chcemy przywieźć nieco bardziej oryginalne zdjęcia niż większość turystów odwiedzających to miejsce.
Obydwa miejsca nieźle nadają się do fotografowania w nocy, bo jest tu rzeczywiście ciemno. Jedynie światła El Chalten są nieco inwazyjne, ale wprawny fotograf pewnie wykorzysta je jako istotny akcent na zdjęciu.
Mirador al Chaltén
Trzeci z punktów widokowych znajduje się już prawie na granicy El Chalten – 2,5 km od centrum.
Widać z niego miejscowość, a ponad jej miniaturowymi zabudowaniami dumnie wznosi się Fitz Roy. To miejsce jest zdecydowanie mniej ciekawe od dwóch opisanych wcześniej, bo panorama stąd jest dość ograniczona i mniej efektowna. Znajdujemy się zbyt blisko gór i szczyty będące tu w skrócie i nieco już przysłonięte bliższymi górami tracą trochę swój majestat. Miejsce znajduje się jednak przy samej drodze i co by nie gadać jest atrakcyjne, więc nic nie stoi na przeszkodzie by wracając ze wschodu słońca w jednej z dwóch poprzednich miejscówek zatrzymać się i tutaj. Jedno jest pewne – z tego punktu robi się znacznie mniej zdjęć, tak więc zyskacie +20 do oryginalności 🙂
Mirador Lago Argentino
Jadąc z El Chalten do El Calafate będziemy mijać kilka punktów, z których nieźle widać ogromne błękitne jezioro Argentino.
Najciekawsze z miejsc, z których możemy pokusić się o sfotografowanie jeziora znajduje się na drodze nr 40 – około 30 km od miejsca, gdzie droga nr 40 krzyżuje się z drogą nr 11 prowadzącą do El Calafate. Jest tutaj niewielka zatoczka dla samochodów.
Widok stąd jest bezkresny i może się podobać, choć trzeba przyznać otwarcie, że góry wznoszące się za tym ogromnym jeziorem (są bardzo daleko, a cała jego tafla jest tak duża, że może być problem z sensownym skadrowaniem tego krajobrazu.
Wiele punktów na tej trasie jest ciekawych dla ujęć z drona, zaś z dołu wszystko wygląda dość płasko. Tak jest również z Lago Argentino, które miałem okazję fotografować także dronem i widok był nieco bardziej wielowymiarowy.
To wszystkie z miejsc, które mogę Wam polecić w tym rejonie. Jeżeli chcecie zagłębić się mocniej w temacie polecam poczytać o najpiękniejszych miejscach w Parku Narodowym Los Glaciares w artykule, gdzie omawiam szlaki turystyczne w rejonie Fitz Roya i Cerro Torre. Zapewniam, że te widoki Was oszołomią:
Park Narodowy Los Glaciares – lodowiec Perito Moreno
Perito Moreno – primer balcon
Ogromny lodowiec Perito Moreno to jedna z czołowych atrakcji całej Patagonii i miejsce, które absolutnie musimy odwiedzić podczas naszego wyjazdu. Szczegółowy opis tego lodowca i wszystkich tras, które przy nim prowadzą znajdziesz w innym moim artykule, w całości poświęconemu właśnie Perito Moreno:
Perito Moreno to na pewno jedno z najpiękniejszych miejsc, które możemy odwiedzić bez zbędnego chodzenia. Kulminacyjnym punktem wycieczki po metalowych pomostach, którymi prowadzi trasa turystyczna jest wejście na primer balcon, skąd rozciąga się panorama na cały lodowiec.
Dojście na primer balcon zajmie nam najwyżej kilka minut zupełnie łatwym pomostem, który jest przystosowany dla wózków inwalidzkich, tak więc nie ma tutaj ani jednego schodka. Co ciekawe, wśród wszystkich miejsc, które możemy odwiedzić przechodząc ponad 3,5 km po metalowych pomostach, to właśnie z tego punktu rozciąga się najlepszy widok na Perito Moreno. Oczywiście warto zejść niżej, gdzie jest możliwość zobaczyć lodowiec z bliższej odległości, ale jeśli mamy z tym problem, to miejmy świadomość, że najciekawszym miejscem skąd roztacza się panorama na całość jest właśnie primer balcon.
Należy pamiętać, że na Perito Moreno praktycznie nie mamy szans na fotografowanie wschodu i zachodu słońca, bo park narodowy jest zamykany na noc i obowiązuje nas przestrzeganie godzin jego otwarcia (kontrole).
Perito Moreno – Mirador Curva de los Suspiros
Jadąc w kierunku lodowca, lub z niego wracając (jest tylko jedna droga) mijamy punkt widokowy, o swojsko brzmiącej nazwie Curva de los Suspiros.
Na zakręcie drogi, 9 km przed lodowcem, znajduje się zatoczka dla samochodów, a tuż obok na podwyższeniu stoi wiata. Z tego miejsca po raz pierwszy możemy (jeszcze ze sporej odległości) zobaczyć lodowy jęzor Perito Moreno! Widok jest znacznie mniej efektowny niż z primer balcon, ale i tak prawie każdy się tutaj zatrzymuje, bo wreszcie po wielu kilometrach jazdy (głównie lasem) po raz pierwszy pokazuje się ten niezwykły cud natury.
Perito Moreno – Mirador Velo de Novia
Kolejny punkt widokowy przy tej samej drodze znajduje się niecałe 2,5 km dalej, gdzie też jest spora zatoczka dla aut. Widok jest bardzo podobny jak z tego opisanego wcześniej, więc jeśli zaliczyliśmy jeden to zatrzymanie się w tym miejscu nie jest niezbędne.
Park Narodowy Torres del Paine
Laguna Amarga
Już przy wjeździe do Torres del Paine roztacza się całkiem przyjemny widok na jezioro i szczyty Cordillera Paine, które z tej strony wyglądają jeszcze stosunkowo mało ciekawie.
Mirador Lago Nordenskjöld
Jadąc drogą przez Torres del Paine w zasadzie mamy jeden wielki punkt widokowy przez cały czas, bo widoki prawie z każdego miejsca są oszałamiające. Niektóre z punktów są jednak ciekawsze od innych. Jednym z ładniejszych jest Mirador Lago Nordenskjöld, gdzie wśród pięknej zieleni ponad taflami jezior wznoszą się majestatyczne skalne ściany. Spędzając w Torres del Paine kilka dni zatrzymywałem się tutaj wiele razy. To miejsce świetnie nadaje się do fotografowania wschodu słońca. Pierwszy plan dla zdjęć tworzą tutaj ciekawe kępy roślinności.
Mirador Salto Grande
Nie ma w Patagonii zbyt wielu wodospadów, a te co są nie przyjmują tutaj efektownych form. Najbardziej znanym jest bez wątpienia 15-sto metrowy wodospad Salto Grande w Parku Narodowym Torres del Paine. Wodospad jest bardzo łatwo dostępny – z parkingu musimy pokonać około 400 m szeroką ścieżką. Powyżej kaskady znajduje się niewielka platforma widokowa, a kawałek dalej również skałki, z których wodospad wygląda nawet lepiej niż z platformy.
Jeśli podejdziemy kilkadziesiąt metrów ścieżką w kierunku Mirador Cuernos to odsłonią się bardzo ładne widoki na powykręcane drzewa i górujące nad nimi szczyty Paine Grande i Paine Cuernos. Na pewno jest to ciekawe miejsce warte odwiedzenia. Nie planujcie tutaj jednak wschodu słońca, bo sam wodospad jest w cieniu i nie będzie prezentował się zbyt efektownie o tej porze dnia. Najlepszy moment na jego fotografowanie to około 1,5 h po wschodzie. Wieczorem wodospad będzie pod światło i też efekt będzie słabszy, bo zachody w Torres rzadko są ciekawe z powodu zalegającej przez większość czasu grubej warstwy chmur od zachodu.
Salto Chico
Wodospad Salto Chico to mniejszy brat Salto Grande. Obydwa wodospady są dość podobne i obydwa znajdują się na przewężeniu między dwoma jeziorami. Wodospad znajduje się tuż przy futurystycznym budynku hotelu, gdzie można bez problemu dojechać autem. Tam znajduje się krótka trasa po drewnianych pomostach i jest punkt widokowy na wodospad. Miejsce nie jest szczególnie spektakularne (jak na Torres del Paine), a najbardziej wymowny niech będzie fakt, że będąc najwyżej 200 metrów od tego wodospadu, zwyczajnie… zapomniałem go odwiedzić.
Lago Pehoe
Jezioro Pehoe to prawdziwa perełka Torres del Paine. Oczywiście jezioro najlepiej wygląda z góry, ze szczytu Mirador Condor (na który trzeba dość stromo iść przez 40 minut), gdzie pięknie widać wyspę z Hosteria Pehoe. Ale z dołu wcale nie jest gorzej. Jezioro ma pięknie zabarwioną wodę w błękitno-turkusowym kolorze, a dzięki częstym wiatrom tworzą się na wodzie piękne fale.
Można je fotografować w zasadzie z wielu lokalizacji, bo prowadzi jego skrajem droga, ale są dwa szczególne miejsca, z których jezioro wygląda najbardziej efektownie:
Pierwszym z nich jest wspomniana przed chwilą wyspa na której stoi Hosteria Pehoe. Na północnym skraju wyspy jest klif, z którego rozciąga się piękny widok na strzeliste szczyty Cordillera Paine. Można również zejść do poziomu wody i tam fotografować fale, rozbijające się o kamienie i gałęzie. To dobry temat nawet na kilka plenerów – zarówno na wschody słońca, jak i (przy odrobinie szczęścia) na zachody.
Drugie miejsce jest podobne, ale znajduje się 1,5 km na południe od wyspy. Mowa o wspomnianym przeze mnie już w kilku artykułach kempingu Pehoe, gdzie nocowałem podczas swojego pobytu w Torres del Paine. Jak to zwykle bywa pod latarnią jest najciemniej i dopiero ostatniego wieczoru zorientowałem się, że na półwyspie, na którym kemping się znajduje jest ciekawa linia brzegowa. Dojście do jeziora z kempingu zajmuje najwyżej 5 min. Można tam znaleźć podobne tematy jak na wyspie: gałęzie, skały, drzewa, które będą świetnym motywem pierwszoplanowym. Na horyzoncie dumnie strzelają w niebo skalne kolosy, które widać tu niemal z każdego miejsca.
Laguna Azul
Piękne i duże jezioro Laguna Azul koniecznie musicie odwiedzić po wyjeździe z Torres del Paine – po przekroczeniu bramy wjazdowej Laguna Amarga mamy tam tylko niecałe 20 km.
Dwudziestokilometrowa trasa wiedzie stepem wśród licznych stad guanacos i doprowadza do jeziora Azul. To miejsce ma dużo uroku – nie jest może tak efektowne jak widoki w centralnej części Torres del Paine, ale naprawdę warto tu przyjechać. Błękitna spieniona woda, pożółkłe trawy, stada koni i guanocos, a nad wszystkim górują charakterystyczne skalne Wieże – czyli Torres del Paine. Gdyby nie ten cholerny patagoński wiatr można by gapić się w ten sielski obrazek przez długie godziny. Dla mnie jedna z wizytówek Patagonii.
Cascada Rio Paine
Jadąc do Laguny Azul po drodze mijamy dość ciekawy wodospad Cascada Paine, który tworzy efektowną kaskadę na szarej od lodowców, spienionej wodzie Rio Paine. Od głównej drogi możemy wjechać na niewielki parking. Warto odwiedzić.
To wszystkie miejsca, które przygotowałem dla was w tym artykule. Jeśli czujecie niedosyt i zainteresują was również szlaki trekkingowe po Torres del Paine, to koniecznie zobaczcie inny mój artykuł:
